Düşün ve Sorgula Sadece: Bazı İnsanlar Yağmuru Hisseder.. Bazılarıysa Sadec...: Bazı İnsanlar Yağmuru His seder.. Bazılarıysa Sadece Islanır. Ve Şimdi Avuçlarını Gökyüzüne Kaldır; İntiharım Yağacak Avuçlarına !! sonumu d...
Devamını okuyun →
8 Eki 2013
Bazı İnsanlar Yağmuru Hisseder..
Bazılarıysa Sadece Islanır.
Ve Şimdi Avuçlarını Gökyüzüne Kaldır;
İntiharım Yağacak Avuçlarına !!
sonumu düşündüm bir an. başlangıcım olacaktı aslında. pek az şey sevdim, pek çok şey tanıdım. içimde öldürdüğüm gün tanıdım onu..
belki yoktum ben. olmamıştım hiç. hayat bunu öğretti mahrem elleriyle bana.
dedim ki kendime:
öyle bir kaybolsam, tanrı bile bulamasa beni şeytan ispiyonlarsan yerimi, en adi orospu cocugusun.
olmadı sonra. kaybolamadım. kaybolamadım. öyle bir yerleşmişimki bedenime, salıveremedim ruhumu.
düşündüm nedendir bu. sonra yine anladım ki aslında her nefesimde duman oluyordu biraz daha,
acımasız çığlıklarla ruhum. kaybolmuş bir zifiri karanlıkta bir ormanda usul usul yol aldığımı düşledim.
ağzımda yarı sönük bir sigara, avcumda güneş olmuşcasına biriktirdiğim umutlar yığını.
ne arıyordum?
usul usul bir tünelde actım gözlerimi.. usulca dogruldum. gördüm bir çift siyah kanat...
tanrı bana bir yoldaşmı göndermişti, bir infazcımı? anlamaya çalışıyordum..
sonumu düşündüm yine. bir çift çıplak el teması ile uyandım Ra' nın şarap kadehinde. bir bir indiriyordum ayetleri kalemime..
anlamadığım bir dilde, hükmedemeden kendime akıtıyordu son damlasını kalemim. mealini merak ediyordum, son damla kanlarımın..
mealim: 'Palyaço'..
bumuydu hayat dedim içimden. kendimle tartıştım. yolumu şaşırdım.
açtım gözlerimi, siyah papyonlu tanrılar dergahında..
acımadılar.
vurdular, kırdılar.. ruyadamıydım? gercekmiydi bunlar?
gözlerimde bir şarap kadehi misali yükseliyordu kanlarım..
gökyüzünü kızıla boyamaya karar verdim bir müddet bekledikten sonra..
küfürler senfonisi arkamdaydı. boyadım işte gökyüzünü kızıla..
anlam veremiyordum. yolun başında neredeydim? gözlerim açılıp kapandıkça bir adım daha yaklaşıyordum ateşe.
içimdeki yangından güçlümüydü?
ya gözlerimde ki kırmızı selden?
zamanın kum taneleri birikmişti avuclarıma. titriyordum!!
şeytan vurmuşmuydu hanceri ardımdan..bir de sigaram vardı elimde
yol uzun derdim hep.. bildim ki yolun uzaması ateşin çoğalmasıymış.
kendimi yaksam barışırmıydı şeytan ile adem?
ayetlerim tamamlanmıştı. bunca şey, tek kelime ile nerdeyim anladım..
sonsuzlugun başlangıcındaydım..
varmıydı bununda sonu?
kanlı bir küfür misali azlettim kendimi.
gökyüzündeydim artık, kendi ellerimle boyadığım gökyüzünde..
bir türlü cevap bulamıyordum sorularıma.
geçtiğim bütün kaldırımlar, çatlaklarla doluydu.
kan sızmıştı aralarına.
onlar gösteriyorlardı sanki cevabımı..
anlayamadım. belki de anlamak ağır gelmişti.
ve gökyüzündeydim artık işte.
yeryüzünden bakıp imrendiğin yağmur taneleri arasında idim.
beni de hazırlıyorlardı bilmediğim yolsuzlar.
birazdan intihar edecektik yeryüzüne.
insanlık uğruna.
tam salıverdim kendimi
uçsuz bucaksız yeryüzüne
mutluydum düşerken..
uyandım sonra... meğer elimde rakım ile sızmışım kanepede....
sessizlik senfonisi çalıyordu radyoda. Devamını okuyun →
Bazılarıysa Sadece Islanır.
Ve Şimdi Avuçlarını Gökyüzüne Kaldır;
İntiharım Yağacak Avuçlarına !!
sonumu düşündüm bir an. başlangıcım olacaktı aslında. pek az şey sevdim, pek çok şey tanıdım. içimde öldürdüğüm gün tanıdım onu..
belki yoktum ben. olmamıştım hiç. hayat bunu öğretti mahrem elleriyle bana.
dedim ki kendime:
öyle bir kaybolsam, tanrı bile bulamasa beni şeytan ispiyonlarsan yerimi, en adi orospu cocugusun.
olmadı sonra. kaybolamadım. kaybolamadım. öyle bir yerleşmişimki bedenime, salıveremedim ruhumu.
düşündüm nedendir bu. sonra yine anladım ki aslında her nefesimde duman oluyordu biraz daha,
acımasız çığlıklarla ruhum. kaybolmuş bir zifiri karanlıkta bir ormanda usul usul yol aldığımı düşledim.
ağzımda yarı sönük bir sigara, avcumda güneş olmuşcasına biriktirdiğim umutlar yığını.
ne arıyordum?
usul usul bir tünelde actım gözlerimi.. usulca dogruldum. gördüm bir çift siyah kanat...
tanrı bana bir yoldaşmı göndermişti, bir infazcımı? anlamaya çalışıyordum..
sonumu düşündüm yine. bir çift çıplak el teması ile uyandım Ra' nın şarap kadehinde. bir bir indiriyordum ayetleri kalemime..
anlamadığım bir dilde, hükmedemeden kendime akıtıyordu son damlasını kalemim. mealini merak ediyordum, son damla kanlarımın..
mealim: 'Palyaço'..
bumuydu hayat dedim içimden. kendimle tartıştım. yolumu şaşırdım.
açtım gözlerimi, siyah papyonlu tanrılar dergahında..
acımadılar.
vurdular, kırdılar.. ruyadamıydım? gercekmiydi bunlar?
gözlerimde bir şarap kadehi misali yükseliyordu kanlarım..
gökyüzünü kızıla boyamaya karar verdim bir müddet bekledikten sonra..
küfürler senfonisi arkamdaydı. boyadım işte gökyüzünü kızıla..
anlam veremiyordum. yolun başında neredeydim? gözlerim açılıp kapandıkça bir adım daha yaklaşıyordum ateşe.
içimdeki yangından güçlümüydü?
ya gözlerimde ki kırmızı selden?
zamanın kum taneleri birikmişti avuclarıma. titriyordum!!
şeytan vurmuşmuydu hanceri ardımdan..bir de sigaram vardı elimde
yol uzun derdim hep.. bildim ki yolun uzaması ateşin çoğalmasıymış.
kendimi yaksam barışırmıydı şeytan ile adem?
ayetlerim tamamlanmıştı. bunca şey, tek kelime ile nerdeyim anladım..
sonsuzlugun başlangıcındaydım..
varmıydı bununda sonu?
kanlı bir küfür misali azlettim kendimi.
gökyüzündeydim artık, kendi ellerimle boyadığım gökyüzünde..
bir türlü cevap bulamıyordum sorularıma.
geçtiğim bütün kaldırımlar, çatlaklarla doluydu.
kan sızmıştı aralarına.
onlar gösteriyorlardı sanki cevabımı..
anlayamadım. belki de anlamak ağır gelmişti.
ve gökyüzündeydim artık işte.
yeryüzünden bakıp imrendiğin yağmur taneleri arasında idim.
beni de hazırlıyorlardı bilmediğim yolsuzlar.
birazdan intihar edecektik yeryüzüne.
insanlık uğruna.
tam salıverdim kendimi
uçsuz bucaksız yeryüzüne
mutluydum düşerken..
uyandım sonra... meğer elimde rakım ile sızmışım kanepede....
sessizlik senfonisi çalıyordu radyoda. Devamını okuyun →
Bir haksızlığın karşısında durmak; insanı ne darbeci, ne yobaz, ne Türk, ne Kürt, ne Müslüman, ne Gayrimüslim yapar. Sadece İNSAN yapar.!
Erdal Beşikçioğlu Devamını okuyun →
Erdal Beşikçioğlu Devamını okuyun →
19 Şub 2013
2) PKK'nın AKP'ye hitaben 'İktidara gelmenizde bizim katkımız var' seslenişi 'süreci iyi yönet' talimatıdır. Obama'nın geçtiğimiz günlerde gerçekleştirdiği 'Açılım sürecini destekliyoruz. Başarısı için her şeyi yapacağız.' garantisinin ardından AKP ve PKK cesaretlenmiştir. Ziyaret dikkat edilmelidir ki Abdullah Öcalan'ın hakim sınıflar tarafından barış güvercini ilan edildiği, 'namaz kılardı 'gibi 'halktan, bizden' biri olduğu propagandasının yapıldığı dönemde gerçekleşmiştir. Bölünme aktörleri meşrulaşmakta birlik savunucuları 'faşist', Türk kelimesi bölücü bir kelime olarak ilan edilmektedir. Süreç Türkiye'nin bölünerek, Ortadoğu'da piyonlaştırılan bir cemaat diktatörlüğüne götürülme sürecidir.
3) Bu gelişmeler yaşanırken, ABD, ağırlığını koyarak PKK uzantısı PYD örgütünü Özgür Suriye Ordusu dedikleri çete ile yan yana getirerek anlaştırmıştır. Suriye üzerinden koridor açılması ve Barzani devleti ile Türkiye'nin Güney doğusunun birleşmesi için yani Büyük Ortadoğu Projesi'nde Diyarbakır'ın başkent yapılması için bölücülük ve gericilik birleşmiştir.
4) PKK'nın Büyük Türk Milletinin aslı parçası Kürdümüze vereceği emperyalizme ve feodal kalıntılara kölelik dışında hiçbir şey yoktur. Emperyalizmin denetiminde bağımsızlık mücadelesi verilmez. Etnik milliyetçilik ve Şeyh Sait severlik gericiliktir. TÜSİAD gibi milletin kanını emen hakim sınıf temsilcileri ile halay çekerek 'ezilenlerin hakkını savunduğunu' iddia etmek ancak siyaset esnaflarına özgü bir sahtekarlıktır. Bölünmeyi her zaman zenginler ister. Başta Yugoslavya olmak üzere bölünen devletler incelendiğinde bölünmeyi isteyenlerin emperyalizmin işbirlikçisi hakim sınıflar olduğu ve bu sınıfların halkın dini ve kültürel çelişkileri derinleştirerek iç savaş kışkırtıcılığı yaptığı görülecektir.
5) Türkiye Cumhuriyetini kuran Türkiye halkına Türk Milleti denir. Türk de biziz, Kürt de biziz! Çözüm, emekçileri milletin efendisi yapacak ikinci kurtuluş savaşında ve devrimdedir. Devrim birleştirir, gericilik böler. Çözüm ırkçılık yaparak sürece dolaylı yoldan destek değil, devrimcilik yaparak anti-emperyalist mücadeleyi yükselmektir. Vatanseverler bu eksende ağırlığını koyarak zor ama sonuç alıcı çözümü yani birliği sağlayabilir. Bugün en kolay, en basit, en bölücü davranış Kürt düşmanlığı yaparak PKK'ya destek olmaktır. TGB tepkisel şovenizme yüz vermez. Halkımız, bugüne dek her türlü kışkırtma girişimine rağmen soğukkanlılığını korumuştur. Türkiye'nin bölünmesi programını uygulamaya girişenlerin oyunlarını bozmuştur.
6) Bozulamayacak olan en önemli süreç, en büyük kardeşlik programı olan, devrimle milletleşme sürecidir.
7) Ülkemizi emperyalizm destekli bölücülükten ve gericilikten kurtarmanın temel koşulu AKP'den kurtulmaktır. AKP yıkıldımı batı destekli bölücülük etkisiz hale gelir. Sonraki süreç büyük bir aydınlanma devrimi ile birlikte Milletleşme sürecini sağlamlaştırmaktır.
TGB Genel Merkezi
http://www.tgb.gen.tr/manset/
1 Şub 2013
bu gece uyuma. bu gece bir kabusla sıçra sıcak yatağından. bir insanın hayatını bir kağıt gibi elinin arasında buruşturduğundan. bu gece ellerinde kırmızısı var kanımın. bu gece bütün deliller sana işaret ediyor. bir orospunun bacak arası genişliğindeki kalbine hedef alıyor üstelik...
bir gecelik saygı duruşu lütfen!.. Devamını okuyun →
bir gecelik saygı duruşu lütfen!.. Devamını okuyun →
..çılgın adam delip geçici bakışlarıyla aralarına atladı.. 'tanrı nerede?' diye bağırdı; bunu size söylemek isterim. onu öldürdük; ben ve sizler! hepimiz onun katiliyiz! fakat nasıl yaptık bunu biz? nasıl içip bitirebildik denizi? gökyüzünü silmemiz için elimize süngeri kim verdi? bu yeryüzünü güneşinden koparmakla ne yaptık.?..
Devamını okuyun →
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Sosyalde Ben